حضور ناتو در منطقه قفقاز جنوبی و تأثیر آن بر - دانلود رایگان
دانلود رایگان
دانلود رایگان
| حضور ناتو در منطقه قفقاز جنوبی و تأثیر آن بر امنیت ایران و روسیهچکیده: فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در اوایل دهه 1990 دو پیامد بسیار مهم داشت؛ یکی خاتمه تسلط و کنترل شوروی بر کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز و استقلال کشورهای این مناطق و دوم، ایجاد خلأ قدرت و نبود امنیت و بی ثباتی و فراهم شدن بستر مناسب برای حضور ناتو در این مناطق. در سال های اخیر با وجود اهمیت ژئوپلیتیکی، استراتژیکی، ارتباطی و امنیتی منطقه قفقاز برای روسیه و ایران و نیز توسعه سیاسی و اقتصادی منطقه قفقاز، شاهد افزایش حضور ناتو در این منطقه هستیم. با وجود تهدیدات مشترک ایجادشده به سبب حضور ناتو در قفقاز و هم سویی روسیه و ایران در مخالفت با حضور ناتو در منطقه، شاهد رویکردی انفعالی از سوی این دو کشور در مقابله با گسترش ناتو در این منطقه هستیم؛ بنابراین پرسشی که درصدد پاسخ به آن هستیم این است که چرا با وجود تهدید زا بودن حضور ناتو در قفقاز برای روسیه و ایران، برای جلوگیری و کنترل گسترش ناتو در این منطقه هیچ گونه راهبرد و اقدام مشترک امنیتی از سوی این دو کشور صورت نگرفته است؟ فرضیه این پژوهش عبارت است از اینکه ناتو برای روسیه عمدتاً به عنوان یک چالش و عامل محدودکننده مطرح است برای جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک تهدید امنیتی که بقاء این کشور را نیز می تواند مورد چالش قرار دهد، محسوب می شود؛ و در رویکردی تقابلی با ایران قرار دارد از یکسو و تفاوت در نگرش ها و فقدان اعتماد بین دو کشور ایران و روسیه و وجود شاخصه های واگرا در سیاست خارجی دو کشور نسبت به هم از سوی دیگر، مانع شکل گیری یک راهبرد مشترک امنیتی برای مقابله و کنترل گسترش ناتو در منطقه قفقاز شده است. روش تحقیق در این مقاله به صورت توصیفی تحلیلی است. کلیدواژه: آسیای مرکزی، قفقاز، ناتو، روسیه، ایران. فهرست مطالب
بیان مسئله سازمان پیمان آتلانتیک شمالی به عنوان نهادی امنیتی سیاسی پس از پایان جنگ جهانی و در راستای تأمین امنیت کشورهای حوزه غرب در برابر تهدیدهای مختلف به خصوص تهدیدهای ناشی از جبهه شوروی پدیدار شد. واقعیت این بود که هیچ یک از کشورهای عضو ناتو در اروپا به تنهایی قادر به دفاع از خود در مقابل شوروی نبود. این پیمان دسته جمعی بر آن بود که دامنه نفوذ و گسترش حضور شوروی و اقمار آن را به غرب محدود سازد؛ اما تحول دهه 90 و فروپاشی شوروی فلسفه وجودی ناتو را با علامت سؤال بزرگی مواجه ساخت؛ اما این سازمان با تجدید هویت جدید، تجدیدنظر در اهداف خود و تبدیل راهبرد تدافعی سابق به راهبردی تهاجمی، نه تنها از بین نرفت بلکه بر قلمرو و اعضای آن روزبه روز افزوده می شود. با فروپاشی شوروی راهبرد این سازمان از راهبردی صرفاً نظامی به راهبردی ترکیبی، نظامی، سیاسی و همچنین اقتصادی و فرهنگی تغییر یافت و این سازمان با راهبرد جدید خود را آماده یافت تا به آهستگی دامنه نفوذ خود را به سمت شرق یعنی به اردوگاه دشمن سابق خود معطوف داشت. راهبرد جدید این سازمان با پیروزی انقلاب اسلامی ایران که از مخالفان بلوک غرب خصوصاً ایالات متحده امریکا و یکی از منتقدان جدی سازمان ناتو و همچنین مخالف گسترش آن به شرق بوده است، اهمیت بیشتری یافت. ناتو و گسترش آن به شرق منجر به کاهش امنیت ایران و روسیه شده است و همواره این سازمان تهدیدی برای این دو کشور محسوب شده است. بااین حال پدیده ای که در چند سال اخیر شاهد آن هستیم افزایش حضور ناتو در حوزه ی قفقاز جنوبی است. گسترش ناتو در این منطقه و تقاضاها و درخواست های برخی از کشورها برای عضویت در این سازمان از یک سو و اهمیت کشورهای این منطقه برای ایران و روسیه و ضعف ثبات سیاسی و امنیتی در این کشورها که از همسایگان ایران و روسیه نیز محسوب می شوند از سوی دیگر، مسائل امنیتی ایران و روسیه را دچار پیچیدگی نموده است. روسیه و ایران همواره با احتساب ناتو به عنوان یک تهدید درصدد مقابله و رفع تهدید های به وجود آمده از سوی آن برآمده اند. بااین وجود برخی عوامل و فاکتورها نظیر؛ فاکتورهای سیاسی، فرهنگی و ... منجر به شکاف و انشقاق بین ایران و روسیه شده و مانع همسویی و اتحاد دو کشور در قبال ناتو شده است. با توجه به مطالب پیش گفته و با تأکید بر این مسئله که سازمان ناتو به رهبری ایالات متحده امریکا درصدد نفوذ، دخالت و گسترش در مناطق مختلف جهان است، این سؤالات مطرح است که آیا گسترش ناتو به شرق یک تهدید مشترک برای ایران و روسیه محسوب می شود؟ و آیا ایران و روسیه به یک اندازه از گسترش ناتو در منطقه قفقاز جنوبی احساس نگرانی می کنند؟ یکی از اهداف پژوهش حاضر بررسی پدیده گسترش ناتو در حوزه قفقاز جنوبی و تهدیدات آن برای دو کشور ایران و روسیه و نشان دادن مواضع و نگرش این دو کشور به ناتو و نیز پاسخ به سؤالات مطرح شده است. اهمیت و اهداف پژوهش امروزه بسیاری از کشورها سازمان ناتو را ابزاری در دست کشورهای امپریالیستی و توسعه طلب برای رسیدن به اهداف خود و نفوذ و دخالت در مسائل جهان، مناطق مختلف و حتی امور داخلی کشورها می دانند. ایران و روسیه به عنوان دو کشور قدرتمند همواره ناتو و گسترش آن را تهدیدی برای خود تلقی کرده اند. مسئله ناتو و راه های مقابله با گسترش آن و جلوگیری از نفوذ و تأثیرگذاری آن در کشورهای حوزه قفقاز و آسیای مرکزی یکی از موضوعات و مسائل مهم پیشروی اندیشمندان و سیاستمداران دو کشور ایران و روسیه بوده است. بااین وجود مسئله ای که به یک دغدغه برای نویسنده تبدیل شده است این است که باوجوداینکه ناتو و گسترش آن به قفقاز تهدیدی برای دو کشور ایران محسوب می شود و این مسئله کاهش امنیت دو کشور را در پی داشته است، چرا بعد از گذشت چند دهه هنوز راهبرد و حتی اقدامات اساسی مشترکی برای مقابله با ناتو و تهدیدات آن از سوی دو کشور ایران و روسیه صورت نگرفته است. بررسی این مسئله و علت یابی عدم شکل گیری راهبرد مشترک و شناخت موانع ایجاد یک راهبرد از سوی دو کشور می تواند هم در حوزه آکادمیک به اندیشمندان و پژوهشگران و علاقه مندان به پژوهش در این حوزه کمک کند تا تفاوت رویکردها و علل عدم همگرایی دو کشور ایران و روسیه در مقابل ناتو را بهتر بشناسند و این فاکتورها و عوامل را در تحلیل ها و پژوهش های آتی خود مدنظر قرار دهند. همچنین آگاهی سیاستمداران و تصمیم گیران سیاست خارجی در ایران از این مسئله می تواند تصمیم گیری ها و اتخاذ اقدامات در جهت دفع تهدیدات ناتو و حتی در همسویی ایران و روسیه در اتخاذ راهبرد و یا حداقل اقدامات مشترک در قبال ناتو راهگشا باشد. ادبیات پژوهش در خصوص ناتو و گسترش آن به شرق کتب و مقالات بسیاری به زبان های مختلف خصوصاً انگلیسی و فارسی به رشته تحریر درآمده است. در میان کتاب های موجود در این زمینه می توان به کتب زیر اشاره کرد. یكی از مهم ترین آثاری كه در مقوله امنیت در قفقاز منتشر شده است. اثر احمد كاظمی تحت عنوان امنیت در قفقاز جنوبی است. این كتاب در سال 1384 و به كوشش موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات ابرار معاصر تهران، در هشت فصل نگاشته شده است که ضمن بررسی دیدگاه های امنیتی كشورهای حاضر در قفقاز جنوبی، مدل های منطقه گرا و فرا منطقه گرا بررسی می كند. امنیت در قفقاز جنوبی تألیف آقای غلامرضا هاشمی است كه توسط دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه و در سال 1384 چاپ شده است این كتاب ویژگی های جغرافیایی، اقتصادی، تاریخی و فرهنگی منطقه قفقاز مسائل سیاسی و امنیتی و عوامل تأثیرگذار در این منطقه را بررسی كرده است. این كتاب همچنین اهمیت قفقاز و تأثیر آن در امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را موردتوجه قرار داده ولی به موضوع ناتو و حضور آن در این منطقه و تأثیرات این حضور در ایران اشاره زیادی نداشته است. بهادر امینیان در كتاب آمریكا و ناتو، پایایی و گسترش ناتو سیطره آمریكا به بررسی علل پایایی و توسعه ناتو در دوران جنگ سرد و نقش آمریكا به عنوان تنها قدرت سیطره مند در نظام بین المللی پرداخته است كه توانسته از طریق این اتحادیه بر سیاست های دفاعی و خارجی كشورهای اتحادیه اروپا تأثیر بگذارد. كتاب سازمان پیمان آتلانتیك شمالی، ناتو، یكی ز منابع موجود است، این كتاب توسط دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت خارجه در سال 86 به چاپ رسیده است. نویسنده ضمن توجه به مأموریت های جاری و نوین ناتو به جایگاه جمهوری اسلامی ایران، روابط ناتو با رژیم صهیونیستی كه عمدتاً در زمینه های نظامی- امنیتی است پرداخته است. همچنین می توان به كتاب سید رسول موسوی با عنوان راهبرد ناتو در قفقاز که به بررسی راهبرد و اقدامات ناتو در حوزه قفقاز پرداخته است، اشاره کرد. در حوزه پایان نامه و رساله ها نیز اشاره به موارد زیر حائز اهمیت است: پایان نامه برخورد منافع روسیه و ناتو در آسیای مركزی و قفقاز، استاد راهنما دكتر دهشیار، خرداد 1380 که به عملكرد ناتو در دوران جنگ سرد، تحولات آن پس از جنگ سرد و مخالفت روسیه با گسترش ناتو، می پردازد. آقای سید محسن حسینی در پایان نامه خود با عنوان بررسی سیاست خارجی روسیه نسبت به جمهوری اسلامی ایران (1991- 2006) كه در دانشگاه شهید بهشتی تهران با راهنمایی دكتر محمود سریع القلم انجام داده است، موضوع فعالیت های هسته ای ایران و سیاست خارجی روسیه در رابطه با آن را موردبررسی قرار داده و به این نتیجه رسیده است كه این كشور بیش از هر چیز به دنبال منافع حداكثری خود با استفاده از امتیاز گیری از تمامی طرف های درگیر است. رساله ی كارشناسی ارشد با عنوان تأثیر ناتو در آسیای مركزی و قفقاز بر امنیت جمهوری اسلامی ایران تهیه شده است توسط آقای خادمی در دانشكده روابط بین الملل (1380) است در این رساله بدون بررسی تاریخی گسترش ناتو تنها به بررسی تهدید گسترش ناتو بر امنیت جمهوری اسلامی ایران پرداخته شده است. فرضیه اصلی این رساله نیز عبارت از محدود نمودن قدرت و نفوذ ناتو درنتیجه مهار كشورها ازجمله روسیه، چین و ایران در گسترش ناتو است كه مورد تأکید قرارگرفته است، در این رساله همچنین درباره ابعاد مختلف نظامی، امنیتی، فرهنگی، اقتصادی، گسترش ناتو به منطقه قفقاز بحث و بررسی لازم انجام نشده و بیشتر جنبه های امنیت موردبررسی قرارگرفته است. رساله دیگر كه موضوع ناتو و تأثیرات آن بر جمهوری اسلامی ایران را بررسی كرده با عنوان عضویت روسیه در ناتو و تأثیرات آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران است كه توسط آرمین امینی در سال 1381 تهیه شده است این رساله كارشناسی ارشد به موضوع روسیه و تحولات آن و عضویت این كشور در ناتو توجه كرده است، ازنظر این رساله عضویت روسیه در ناتو احتمال كمی دارد و تأثیرات آن به امنیت ملی ایران زیاد خواهد بود و درواقع ایران مورد تهدید قرار می گیرد. پایان نامه نقش ناتو در قفقاز جنوبی: 2006- 1991: نگارش آقای حمیدرضا بهرامی پائیز 1386 استاد راهنما دكتر دهشیار دانشكده حقوق دانشگاه علامه طباطبایی، در این پایان نامه به صورت مفصل تأثیرات حضور ناتو در منطقه قفقاز جنوبی بررسی شده و نقش ناتو را در مسائل مختلف و بحران های منطقه و نیز به نقش و موضع روسیه را در قبال گسترش ناتو پرداخته شده است. سؤالات پژوهش سؤال اصلی چرا حضور ناتو در منطقه قفقاز جنوبی به اتخاذ یك راهبرد امنیتی مشترك میان ایران و روسیه برای مقابله با آن نینجامیده است؟ سؤال فرعی 1- حضور ناتو در منطقه قفقاز جنوبی چه تهدیداتی را برای ایران و روسیه به وجود آورده است؟ 2- چه تفاوتی بین رویكرد امنیتی ایران و روسیه برای مقابله با ناتو وجود دارد؟ فرضیه تفاوت در رویكرد امنیتی ایران و روسیه در مقابله با ناتو از یک سو و تفاوت در نگرش دو کشور نسبت به هم از سوی دیگر مانع شكل گیری راهبرد امنیتی مشترك شده است. تعریف مفاهیم قفقاز جنوبی: منطقه ای است كوهستانی كه در جنوب و جنوب غربی روسیه و در مجاورت بخش شمال غربی ایران واقع شده است، قفقاز جنوبی از قسمت شمال به رشته کوه های قفقاز بزرگ، از شرق به دریای مازندران، از جنوب به ایران، از جنوب غربی به ترکیه و از غرب به دریای سیاه متصل می گردد. ازنظر جغرافیای طبیعی، قفقاز یك چشم انداز واحد جغرافیایی را تشكیل می دهد اما ویژگی چشم انداز جغرافیای انسانی و تنوع قومیت، زبان ها و فرهنگ ها، در كنار شرایط تاریخی آن، هیچ گاه مجال شكل گیری یك واحد سیاسی بادوام را مهیا نكرده است. قفقاز جنوبی در حال حاضر به 3 جمهوری مستقل به نام های آذربایجان در جنوب شرقی، ارمنستان در جنوب غربی و جنوب و گرجستان در شمال غرب و غرب آن، تقسیم شده است. مساحت كل قفقاز جنوبی 100/186 کیلومترمربع است و حدود 11% درصد وسعت ایران است. ناتو: در اواخر جنگ دوم جهانی، نگرانی ایالات متحده آمریكا از سیاست های توسعه طلبانه اتحاد جماهیر شوروی شدت گرفت. در اول دسامبر 1948، مذاكراتی در واشنگتن در مورد ایجاد پیمان آتلانتیك شمالی به رهبری آمریكا صورت گرفت. در مذاكرات اولیه نمایندگانی از اعضای معاهده بروكسل یعنی بلژیك، فرانسه، لوكزامبورگ، هلند، انگلستان، كانادا و ایالات متحده آمریكا شركت داشتند. در 14 آوریل 1949 سازمان پیمان آتلانتیك شمالی با عضویت این كشورها تشكیل شد. در 15 مه 1949 هفت كشور مذكور از دانمارك، ایسلند، ایتالیا، نروژ و پرتغال دعوت كردند تا به این معاهده بپیوندند. ناتو در سال های بعد اعضای تازه ای را به جمع خود پذیرفت. یونان و تركیه در سال 1952 و آلمان در سال 1955 به عضویت این سازمان درآمدند. در سال 1982 اسپانیا و در سال 1999 جمهوری چك، مجارستان و لهستان به آن پیوستند و بدین ترتیب تعداد اعضای ناتو به 19 عضو رسید. منشور پیمان آتلانتیك شمالی در 14 ماده تنظیم شده و هدف آن علاوه بر تضمین امنیت اروپا و آمریكا، اجرای اصول منشور سازمان ملل متحد به ویژه ماده 51 آن است. ناتو با الهام از ماده 51 منشور، خود را مكلف می داند در راستای اصول منشور یعنی برقراری صلح و امنیت بین المللی و منطقه ای اقدام كند. از طرف دیگر، به موجب ماده ی 5 منشور آتلانتیك شمالی یا دكترین همه در برابر یكی هرگونه حمله به یكی از اعضای ناتو به مثابه حمله به سایر اعضا تلقی می شود و كشورهای عضو درصدد دفع تجاوز برمی آیند. سازمان پیمان آتلانتیك شمالی به طور عمده شامل 3 نهاد اصلی است: شورای آتلانتیك شمالی، دبیرخانه و كمیته نظامی. درواقع شورا و دبیرخانه ارگان های بخش غیرنظامی هستند. شورای آتلانتیك شمالی ركن اصلی ناتو است و در جلسات آن تمامی كشورهای عضو شركت دارند. تصمیم گیری در آن به اتفاق آراء است و هر كشور فقط یك حق رأی دارد. امنیت: مفهوم امنیت نیز همچون سایر مفاهیم علوم اجتماعی، مفهومی پیچیده و مبهم برای تعریف است. در حوزه علوم سیاسی این پیچیدگی به نزدیكی و گاهی همپوشانی بسیاری از مفاهیم موجود در آن مربوط می گردد. از سوی دیگر وجود اختلاف در میان رهیافت های مختلف علوم سیاسی و روابط بین الملل، برداشت ها و تعاریف مختلف و گاهی متفاوت این رهیافت ها از مفاهیمی چون امنیت تأثیرگذار است. بدین ترتیب مفهوم امنیت در هر یك از رویكردهای روابط بین الملل دچار تغییر در تعریف و یا حتی ماهیت می گردد. واژه امنیت در زبان فارسی معادل هایی چون امن، محفوظ، مطمئن، محفوظ بودن، تأمین كردن و ... برای آن آورده می شود. به طورکلی واژه امنیت به نوعی احساس روانی اطلاق می گردد كه در آن به خاطر مبرا بودن از ترس، وضعیت آرامش و اطمینان خاطر حاصل می گردد. پدیده هایی كه ممكن است باعث ترس شده و آرامش و اطمینان خاطر افراد را مختل سازند، بسیار متعدد و درعین حال پیچیده اند. با گذشت زمان و ایجاد تغییراتی در توقعات و نیازهای انسان ها، متغیرهای جدیدی چون تخریب محیط زیست از مهم ترین عوامل برهم زننده امنیت بشر تلقی می شود. درحالی که تا صدسال پیش چنین چیزی اصلاً متصور نبود. هرچند در مفهوم كلی امنیت به حذر بودن از خطرهایی اطلاق می گردد كه منافع و ارزش های انسان ها را مورد تهدید قرار می دهد، اما ماهیت آن در سطوح مزبور پیوندی تنگاتنگ به همدیگر دارند. اصولاً با گذشت زمان و پیچیده تر شدن ساختار اجتماعات بشری سطح وابستگی متقابل امنیتی میان انسان ها نیز بالاتر رفته است به طوری که اصطلاحاتی چون امنیت ملی و امنیت بین المللی و امنیت جهانی وارد قاموس مطالعات امنیتی گردیده اند. پس از انعقاد قرارداد وستفالیا در سال 1648 و شكل گیری نظام دولت های ملی، مفهوم امنیت ملی برجسته گردید با گذشت زمان و تشدید تعاملات میان دولت ها- ملت ها مفهوم امنیت بین الملل، موردتوجه ویژه محققان سیاست بین الملل واقع شد. از آغاز دوره نظام وستفالیایی تا دهه های اخیر امنیت بین المللی به طور عمده در قالب امنیت نظامی تعریف می شد، درحالی که امروزه محوریت نظامی امنیت زیر سؤال رفته است و امنیت بین المللی در ابعاد مختلف موردتوجه قرارگرفته است. محدودیت ها و مشکلات پژوهش پژوهش در هر حوزه و موضوعی همواره با محدودیت ها و مشکلاتی همراه بوده است. این محدودیت ها و مشکلات در فرایند انجام پژوهش خصوصاً در پژوهش های علوم اجتماعی و علی الخصوص علوم سیاسی نسبت به علوم پایه بیشتر محسوس خواهد شد. علاوه بر این در پژوهش حاضر با برخی موانع و مشکلات همراه هستیم. یکی از این محدودیت ها کمبود منابع دسته اول در این حوزه است که البته عدم دسترسی به منابع موجود تا حد زیادی به خاطر سرشت منابع و اسناد در حوزه علوم سیاسی است چراکه بسیاری از اسناد و مدارک در این حوزه خصوصاً در ایران هنوز در ردیف اسناد طبقه بندی شده قرار دارد. همچنین یکی دیگر از مشکلاتی که در فرایند پژوهش، پژوهشگر به شکل اساسی با آن مواجه بود، تناقض و تضاد در مطالب و داده ها در برخی از بخش های پژوهش است که این مسئله شناخت و گزینش داده ها و مطالب اصلی و دوری از مطالب گمراه کننده و حاشیه ای کار پژوهش در این حوزه را دشوار نموده است. روش پژوهش روش اصلی این تحقیق توصیفی- تحلیلی است. شیوه جمع آوری و تدوین این پژوهش، بر مبنای روش كتابخانه ای، استفاده از مقالات علمی- پژوهشی، كتب و پایان نامه ها و همچنین استفاده از منابع اینترنتی معتبر صورت گرفته است. قلمرو زمانی و مكانی تحقیق كانون زمانی متمركز این تحقیق از سال 1991 تا سال 2010 است و حوزه آن منطقه قفقاز جنوبی است. سازمان دهی پژوهش این پژوهش در 5 فصل تدوین شده است. فصل اول این پژوهش كلیات را دربر می گیرد. در این فصل به بیان مسئله هدف پژوهش، ادبیات پژوهش، روش پژوهش، مشكلات پژوهش، سؤال و فرضیه، بررسی ادبیات موجود و تعریف مفاهیم پرداخته شده است. فصل دوم به بررسی مباحث نظری مرتبط با موضوع پژوهشی می پردازد كه عمدتاً ازنظریات مكتب كپنهاك برای تجزیه وتحلیل مباحث استفاده شده است. فصل سوم با عنوان تهدیدات حضور ناتو در منطقه قفقاز جنوبی برای ایران و روسیه كه ابتدا به بررسی پدیده گسترش ناتو به شرق پرداخته شده است و در گفتار دوم و سوم به بررسی تهدیدات سیاسی نظامی، اقتصادی و فرهنگی حضور ناتو بر امنیت ایران و روسیه پرداخته شده است. فصل چهارم با عنوان تفاوت در رویكرد امنیتی ایران و روسیه در مقابله با ناتو كه در گفتار اول به بررسی نگرش ایران و روسیه به ناتو (غرب) پرداخته شده و در گفتار دوم ضمن تشریح رویكرد و اقدامات ایران و روسیه در مقابله با ناتو به تفاوت این دو رویكرد تأکید شده است. فصل پنجم با عنوان تفاوت در نگرش دو کشور نسبت به هم در گفتار اول: نگرش ایران به روسیه موردتوجه قرارگرفته و در گفتار دوم به نگرش روسیه به ایران پرداخته شده است؛ و در پایان نتیجه گیری پژوهش كه به صورت دقیق و علمی به جمع بندی و كل بحث موردنظر در پژوهش انجام شده می پردازد. دریافت فایل جهت کپی مطلب از ctrl+A استفاده نمایید نماید |